Budowle granitowe
Granit cechuje się niezwykłą trwałością i odpornością na działanie czynników atmosferycznych. Jedynie pod wpływem bardzo wysokiej temperatury, np. w wyniku pożaru, może dojść do popękania i łuszczenia się skały.
Przykładem może być granit z masywu strzegomskiego, który w latach powojennych wykorzystywano do budowy wielu pomników i budowli, m.in.: Kolumny Zygmunta, pomnika Westerplatte, pomnika Nike, pomnika Jana XXIII we Wrocławiu, Pałacu Kultury
i Nauki w Warszawie oraz Portu Północnego w Gdańsku. Granit strzegomski i strzeliński był używany również do budowy mostu Grunwaldzkiego we Wrocławiu, mostów i wybrzeży portowych w Szczecinie, Zamku w Poznaniu, mostów na Wiśle w Warszawie i w Toruniu,
a także wielu obiektów użytkowych oraz pomników w Dreźnie, Berlinie czy Bremie.
Najstarszymi budowlami, w których udało się stwierdzić zastosowanie granitów strzelińskich, są: rotunda w Strzelinie, kościół w Górce Sobockiej i kościół w Białym Kościele.
W Wielkopolsce w XII wieku powstało wiele kościołów wiejskich, których głównym materiałem budulcowym był granit. Można tu wymienić m.in. kościół parafialny w Gieczu, Kaplica Św. Idziego w Krobi (powiat gostyński), Kościół parafialny w Kotłowie (powiat ostrowski) czy Kościół parafialny Św. Leonarda w Lubiniu.
Granit pochodzący z masywu karkonoskiego został wykorzystany do ozdoby Pałacu Kultury
i Nauki oraz rzeźby 50-tonowe umieszczone przed nim, a także przy budowie Pałacu Młodzieży w Katowicach, Pomnika Powstańców na Górze św. Anny czy pomnika Tadeusza Kościuszki w Łodzi.
Ze względu na znakomite własności, granit jest nadal wykorzystywany w branży budowlanej, a obiekty wykonane z granitu mogą przetrwać setki, a nawet tysiące lat.